پرستویی که می شناسم

آنابل سربرنی*

پرستو دوکوهکی دانشجوی کارشناسی ارشد رسانه های جهانی و ارتباطات فرا ملی در مرکز مطالعات فیلم و رسانه دانشگاه سواز در سال تحصیلی ۲۰۰۸-۲۰۰۷ بود. او با تجربه های زیادی که به عنوان یک روزنامه نگار و فعال حقوق زنان در ایران به دست آورده بود برای ادامه تحصیل به لندن آمد. دانشگاه سواز و مرکز مطالعات رسانه ای این دانشگاه هر سال دانشجویانی را از سراسر دنیا به خود جذب می کند و پرستو هم از بودن در کنار دانشجویانی از جنوب شرقی آسیا گرفته تا آفریقا لذت می برد. بسیاری از بحث های ما در کلاس درباره موضوعاتی از قببیل مشکلات آزادی بیان در خاورمیانه و چین و همچنین نقش زنان بود و هر کلاس فرصتی عالی بود برای تحلیل های تطبیقی. متوجه شدم که پرستو وبلاگ نویس فعالیست، و وبلاگ او یکی ازصداهای وبلاگستان فارسی است که در کتاب "بلاگستان" گذاشته ایم.

اگرچه پرستو می توانست در بریتانیا بماند، و به احتمال زیاد مثل بسیاری از خبرنگاران و روشنفکران ایرانی جوان دیگر در بی بی سی فارسی استخدام شود، اما ترجیح داد به ایران برود و از تحصیلات و توانایی هایش در آنجا استفاده کند. او در بنیاد شریعتی کار می کرد و کارهای این تئوریست را آرشیو و روی اینترنت قرار می داد تا قابل دسترسی و جستجو برای ایرانیان و دنیا باشد.

پاییز سال ۲۰۱۱ در کنسرت محسن نامجو در سالن باربیکن لندن به پرستو برخوردم. اتفاق جالبی بود چرا که این پرستو بود که اولین بار موسیقی هیجان انگیز نامجو را به من معرفی کرد و برایم لینک نمونه هایی از کارهای او را روی اینترنت فرستاد.

بعد از آن به دیدن من در دانشگاه سواز آمد و درباره موضوع های احتمالی تحقیقاتی برای ادامه تحصیل او در دوره دکترا صحبت کردیم چرا که بسیار مایل بود تحصیلاتش را ادامه دهد. یکی از ایده هایی که هر دو از آن خوشمان آمد تحقیق روی قصه های ناگفته زنان و تجربه های آنان در طول جنگ ایران و عراق بود. جای زخم های آن جنگ هنوز بر چهره جامعه ایرانی وجود دارد، اما آن طور که باید و شاید توجه تحلیلی مناسبی در دانشگاه ها به آن نشده است و آسیب جمعی ای که جامعه شهری ایران در دوران موشک باران تجربه کرد به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است.

موج جدید بازداشت ها، و خصوصا برای من زندانی شدن پرستو، وحشتناک است. پرستو در سال های اخیر فعالیت سیاسی نداشت و تنها دلیلی که به نظر می رسد دلیل بازداشت اش باشد حمله های جدید علیه بی بی سی فارسی و تلاش ها برای مرتبط نشان دادن صداهای آزادیخواه داخل ایران با این سازمان در سایه بحران های اخیر دیپلماتیک با بریتانیاست. طنز تلخ ماجرا اینجاست که پرستو هیچ علاقه ای به بی بی سی نداشت اما برخی می گویند به نظر می رسد تحت فشار باشد تا به کارهایی که نکرده اعتراف کند.

بهترین کاری که ما می توانیم بکنیم این است که این حملات بی پایه و اساس و غیر منطقی علیه انسان های بی گناه را عمومی کنیم، به دستگاه قضایی ایران بی اساس بودن این حملات را نشان بدهیم، و بر برقرای حقوق آزادی بیان و دستگاه قضایی آزاد که برای هر جامعه متمدنی، خصوصا جامعه ای که زیر لوای مذهب است، ضروری است اصرار بورزیم. 

* آنابل سربرنی استاد ارتباطات و مطالعات جهانی و اولین رییس مرکز مطالعات ایرانی دانشگاه سواز لندن است. او استاد راهنمای پرستو در دوران تحصیل او در دانشگاه سواز بود.